คลังความรู้
default-header-01
obj-3@2x
obj-1
obj-g-1

บทความวิชาการ

  • 17 มิ.ย. 2025
  • 66 Views
ความภาคภูมิใจในผลงานวิจัยด้านการเรียนรู้ด้วยตนเองเชิงข้อมูล: กรณีศึกษา Self-Regulated Learning Model in Educational Data Mining

          ในเส้นทางของการเป็นนักวิชาการ ผลงานวิจัยคือรากฐานที่สะท้อนถึงทั้งความรู้ ความพยายาม และความมุ่งมั่น การได้สร้างองค์ความรู้ที่มีคุณค่าต่อแวดวงวิชาการและได้รับการยอมรับในระดับนานาชาติ จึงเป็นแรงบันดาลใจสำคัญให้ก้าวเดินต่อแม้ในยามที่เผชิญกับความท้อแท้หรือความกดดัน

          หนึ่งในผลงานที่ข้าพเจ้าภาคภูมิใจอย่างยิ่ง คือโครงการวิจัยเรื่อง “Self-Regulated Learning Model in Educational Data Mining” หรือ “การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ด้วยกลวิธีการกำกับตนเองในเหมืองข้อมูลทางการศึกษา” ซึ่งได้รับการรับรองด้านจริยธรรมการวิจัยจากมหาวิทยาลัยพะเยา (เลขที่โครงการ UP-HEC 1.3/042/64 ลงวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2564) งานวิจัยนี้มีเป้าหมายเพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ที่ช่วยแก้ไขปัญหาการศึกษาที่ได้รับผลกระทบจากการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 โดยเฉพาะกับนิสิตมหาวิทยาลัยพะเยา ผ่านการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศเชิงประยุกต์กับวิทยาการข้อมูล

          ผลการดำเนินงานประสบความสำเร็จตามวัตถุประสงค์ และได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารนานาชาติ The International Journal of Emerging Technologies in Learning (iJET) ซึ่งจัดอยู่ในฐานข้อมูล Scimago Journal & Country Rank ในระดับ Quartile 1 (Q1) นับเป็นหลักฐานยืนยันคุณภาพของผลงานวิจัยทั้งในเชิงมาตรฐานและคุณค่าต่อวงวิชาการระดับโลก

          ในมิติของเกียรติยศ ข้าพเจ้าได้รับการยอมรับจากมหาวิทยาลัยพะเยา โดยได้รับรางวัล “นักวิจัยดีเด่นระดับ Premier League อันดับที่ 2” จากผลงานตีพิมพ์นานาชาติจำนวน 15 ผลงาน ภายใต้โครงการจัดตั้งหน่วยวิจัยเพื่อความเป็นเลิศด้านสารสนเทศเชิงประยุกต์ ประจำปี พ.ศ. 2565 นอกจากนี้ยังได้รับรางวัล “นักวิจัยที่มีผลงานตีพิมพ์สูงสุด อันดับที่ 3” ในกลุ่มวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ปี พ.ศ. 2562 และ “อันดับที่ 5” ในปี พ.ศ. 2563 ซึ่งสะท้อนถึงความต่อเนื่องของการทำงานวิจัยที่มีคุณภาพอย่างสม่ำเสมอ

          สำหรับข้าพเจ้า ความสำเร็จเหล่านี้มิได้เป็นเพียงตัวเลขของผลงานตีพิมพ์หรือถ้วยรางวัล แต่คือการยืนยันว่าความตั้งใจและความพยายามได้รับการเล็งเห็นและให้คุณค่า ความสุขและความภาคภูมิใจสูงสุดของการเป็นนักวิชาการจึงมิใช่เพียงการทำงานสำเร็จ หากแต่คือการได้เป็นส่วนหนึ่งของการสร้างองค์ความรู้ใหม่ที่ช่วยขับเคลื่อนสังคมและได้รับการยอมรับจากผู้คนรอบตัว

          “…ไม่มีความสุขใด ไม่มีความภาคภูมิใจใด มากไปกว่าการถูกให้ความสำคัญ ถูกเล็งเห็นความตั้งใจ และเชิดชูความพยายามนั้น…”